We overleggen zoveel mogelijk met de bewoner zelf.
Mirjam van Dijk-Drogt | Eerst Verantwoordelijk Verzorgende
“De zusterflat, dat was toch wel de tijd van mijn leven”, zo begint Mirjam haar verhaal over haar loopbaan in de ouderenzorg. In die tijd had je nog een in-service opleiding en woonde je in de ‘zusterflat’, zoals deze in Meppel in de volksmond genoemd werd.
Het was een geweldig gezellige tijd waarin ze samen met alle andere ‘zusters in wording’ steevast op donderdagavond ging stappen in Lord Nelson. “Ik was 18 en vond het heerlijk om op mezelf te wonen. Je deed een leer-werk traject en in 2 jaar en 9 maanden had je de opleiding tot verzorgende voltooid. Daarna kon je aan het werk in De Schiphorst of Reggersoord.” Voor Mirjam werd het De Schiphorst. Hier werkt ze inmiddels 31 jaar met ontzettend veel plezier in de ouderenzorg.
Belevingsgericht werken
Mirjam blikt terug op de tijd toen ze nog in de ‘oude Schiphorst’ werkte, op de plek waar tegenwoordig het nieuwe Isala ziekenhuis en revalidatiecentrum van Noorderboog staat. “In de loop der jaren is er echt ontzettend veel veranderd. Vroeger was je heel taakgericht aan het werk en moesten alle mensen voor een bepaalde tijd uit bed en gewassen worden. Ook werd het eten door de keuken van het ziekenhuis bereid. Nu werken we veel meer belevingsgericht. Er wordt veel meer naar het individu gekeken en we zorgen ervoor dat mensen zo lang mogelijk de regie over hun eigen leven houden. We overleggen zoveel mogelijk met de bewoner zelf. Als iemand bijvoorbeeld graag uitslaapt tot 10 uur, dan kan dat. Wil de bewoner zich graag terugtrekken op zijn kamer en naar zijn favoriete muziek luisteren, dan zorgen we daarvoor. Vroeger sliepen de bewoners op vierpersoonskamers. Als je ziet hoe mooi en ruim de eenpersoonsappartementen nu zijn waarin de bewoners hun eigen spullen kwijt kunnen, dan kan je je dat nu helemaal niet meer voorstellen. En we koken samen met de bewoners. Als een bewoner jarig is en graag een gehaktbal eet, dan zorgen we ervoor dat er die dag gehaktballen op het menu staan.”
Huiselijke sfeer
De Schiphorst is nu een modern verpleeghuis met kleinschalige woonvoorzieningen verdeeld over 5 woonafdelingen waar 160 bewoners gespecialiseerde zorg ontvangen. Mirjam werkt op afdeling Havixhorst. Hier runt Mirjam samen met een aantal vaste collega’s een huiskamer waar 8 mensen met dementie ‘wonen zoals thuis’. “Die huiselijke sfeer maakt het echt prettig wonen bij ons.” Af en toe zet ze een gezellig muziekje op en wordt er lekker gezongen of gedanst met de bewoners. Dat er zoveel mogelijk vaste gezichten zijn, is voor deze bewoners voor wie de wereld steeds waziger wordt, heel prettig. “Door het intensieve contact bouw je echt een vertrouwensband op met de bewoners. Op een gegeven moment weet je precies waar iemand van houdt of juist niet, wat hem of haar dwarszit of waar hij/zij behoefte aan heeft. Natuurlijk kan iemand soms agressief zijn of last hebben van stemmingswisselingen. Dan wil ik diegene graag helpen om zich weer prettig te voelen. Met veel geduld, rust en kalmte kom je vaak heel ver.”
Corona
Mirjam blikt ook terug op de corona-tijd. “Als ik terugdenk aan die tijd, krijg ik nog kippenvel. Wat een verschrikkelijke tijd was dat. Bewoners die in de eerste fase helemaal niemand, zelfs niet hun partner, op visite mochten ontvangen. Dat ze voor het raam konden zwaaien naar hun familie of contact hadden via beeldbellen. Echt vreselijk om te zien hoe verwarrend en eenzaam dit voor ze was. Dat hoop ik echt nooit meer mee te maken!
Aanspreekpunt voor familie
Mirjam is Eerst Verantwoordelijk Verzorgende. Vroeger heette het Persoonlijk Begeleider en deze functie vervult ze al 20 jaar. “Het houdt in dat je de schakel bent tussen de bewoner en zijn of haar familie. Je bewaakt de afspraken die zijn gemaakt in het zorgplan en bent aanwezig bij de overleggen met familie en arts, psycholoog, ergotherapeut, fysiotherapeut, logopedist, dagbesteding en welzijnsmedewerkers en overige disciplines die betrokken zijn bij de zorg rondom de cliënt. Daar waar de bewoner het dan zelf niet meer goed weet, kan ik zijn of haar belangen behartigen.”
Dankbaar
"Dikwijls worden we bedankt voor de goede zorgen en spreekt de familie waardering uit voor onze betrokkenheid en de manier hoe wij met de bewoners omgaan. Vaak wonen de mensen tot het einde bij ons. Natuurlijk is het lastig dat je dit vaak moet meemaken maar het is ook een heel dankbare taak dat je, ook in de palliatieve fase en na het overlijden, veel voor de familie kunt betekenen. Als je dan naderhand een mooi persoonlijk briefje krijgt, dan is dat een bevestiging dat we ons werk goed doen. Liefde van de bewoners en waardering van de familie is het mooiste dat je kunt ontvangen."
“Met liefde en aandacht geef je mensen met dementie zo ontzettend veel.” Mirjam heeft een favoriet gedicht die dit prachtig weergeeft:
Als je vandaag niet meer weet dat er een gisteren was En de avond voor een morgen aanziet Je niet meer weet waar je bent je in je eigen wereld leeft Herinneringen uit een ver verleden voor jou het heden zijn Weet dan dat op jouw pad wij naast je lopen zij aan zij Want waar jij ook gaat daar zijn wij En op het moment dat je ons niet meer herkent Voel dan… Voel dan onze liefde Vandaag, morgen en ook gisteren
